خطرناک ترین ورزش جهان (پارکور)
خطرناک ترین ورزش جهان (پارکور)
با وجود همه ی خطر ها و جنجال ها، پارکور، این ورزش ماجراجویانه ی شهری، همچنان به رشد خود ادامه می دهد. در سال های اولیه‌ی ۱۹۰۰، یک ستوان نیروی دریایی فرانسه، با الهام از جوامع خارجی، اقدام به طراحی آموزش های فیزیکی کرد که بر مبنای حرکت های نرم و موثر در محیط بیرون طراحی شده بود.
او این حرکت ها را «روش طبیعی» نامید و آن ها تبدیل به مبنای آموزش هایی برای برخورد با موانع شدند و توسط نیروهای ویژه‌ی فرانسه در دهه ی ۱۹۵۰ مورد استفاده قرار گرفت. در دهه‌ی ۱۹۸۰، یک نوجوان فرانسوی به نام دیوید به له این رشته را از پدرش که یک کهنه سرباز و یک مامور آتش‌ن شانی بود، یاد گرفت. او به همراه چند نفر از دوستانش این ورزش را به شکل امروزی آن درآوردند و در سال های آخر دهه‌ی ۱۹۹۰، اسم آن را پارکور گذاشتند.
با این که رها سازی بدن و ذهن از محدودیت ها مهم ترین عامل در پارکور تلقی می شود، اما طبق سنت های این ورزش، ریسک پذیری صرفا برای این که بتوان این کار را انجام داد، در تضاد با آموزه های این رشته ی ورزشی است. این ورزش که بیشتر وقت ها در محیط های شهری اجرا می شود، به وسیله‌ی یک گروه از جوانان فرانسوی توسعه یافته است. علی رغم این که آموزه های این رشته بر روی حرکات کارآمد و بهره ور متمرکز شده است، اما بسیاری از ورزشکاران پارکورکار مدرن از ترفند های مختلفی در تمرین های خودشان استفاده می کنند.
مهارت در ورزش پارکور
کسب تدریجی مهارت یکی از عامل های مهم در این ورزش به شمار می آید، ولی بسیاری از ورزشکاران به سمت انجام مانور های افراطی جلب شده اند. بعد از گذشت سال ها، پارکور (و دوی آزاد که نوع دگرگون یافته ی این ورزش است) به سرعت تکامل یافت و به همراه هر نسلی که متولد شد، تغییراتی را تجربه کرد. بعضی از تراسور ها همچنان به سنت های خود وفادار مانده اند و معتقد هستند که این ورزش ریشه در حرکت بی وقفه از یک مکان به مکانی دیگر دارد. عده ای دیگر هم ترجیح می دهند که حرکات خودشان را با گردش ها و چرخش های مختلفی انجام دهند تا حرکات خود را زیباتر کنند و از حرکت ها، به عنوان نوعی بیان هنری و فیزیکی استفاده می کنند.
بعضی گروه های خاصی هم هستند که مسابقاتی را در این زمینه برگزار می کنند، ولی بقیه ی گروه ها فکر می کنند که برگزاری مسابقه در تضاد با هدف های اصلی این رشته ی ورزشی است. تقریبا همه ی ورزشکاران، سنت های خود اصلاحی و بهره گیری از قدرت بدن و ذهن را پذیرفته اند. منتقدان پارکور می گویند که این طرز تفکر می تواند برای ورزشکاران این رشته خطرناک باشد.
و باعث ترویج تجاوزگری شده و خسارت هایی را به اموال دیگران وارد سازد. طی این سال ها، مردم زیادی در حین انجام شیرین یکاری های خطرناک مثل پریدن از روی سقف ها یا بالارفتن از دیوار ها، جان خودشان را از دست داده‌اند. با وجود این جنجال ها و خطرات، بریتانیای کبیر این ورزش را به رسمیت شناخته و این رشته همچنان با کمک رسانه های اجتماعی به رشد خود در سطح بین المللی ادامه می دهد.
منبع:کجارو
سخن آخر
امیدوارم از مشاهده مطلب خطرناک ترین ورزش جهان (پارکور) لذت کافی برده باشید.
